Po co to wszystko?

Po co to wszystko?

Przywitałam się z wami patetycznie – pseudopublicystycznym mikrofelietonem o ironicznym zabarwieniu. Zabrakło w nim wskazania powodu, dla którego wylewam z siebie siódme poty, by przynajmniej raz na tydzień sklecić coś zdatnego do czytania. Powód jest prosty jak budowa cepa. Stworzyłam bloga 2litery, by uchwycić wspomnienia, które mają to do siebie, że lubią niepostrzeżenie ulecieć z głowy. Już za klika miesięcy rozpocznie się przygoda, którą chcę uwiecznić tu, na tym blogu – rozpocznę studia. Nie wiem jaką osobą będę w przyszłości, gdzie będę pracować, gdzie poniosą mnie wiatry, ale wiem na pewno, że miło będzie usiąść do lektury 2liter, by przeżyć studencką przygodę raz jeszcze.

2litery to nie moja pierwsza randka z blogowaniem. Szczerze muszę się przyznać, że romansowałam z nim już od dłuższego czasu. Pierwszy był w latach szalonej młodości (krejzi dwunastka), pół roku temu ten z imienia i nazwiska. Dziś już wiem, że inicjały wystarczą. Na swojej drodze spotkałam kilku ludzi, którzy moją inicjatywę za plecami wyśmiali (co bolało, nie powiem), dlatego dziś jestem ostrożna. RK, te dwie litery wystarczą.

Co tu znajdziecie? Szwarc, mydło i powidło. Będzie lekko o wszystkim, jak to dzisiaj mówi się w blogosferze - „lajfstajlowo”. Po pierwsze – remont naszej norki (tzn. mieszkania) udokumentowany wpisami, zdjęciami i filmami video, po drugie opisy codziennego studenckiego życia, po trzecie wstawki modowe (jak ubiera się „pani mecenas”) i wszystko co tylko wpadnie mi do głowy.

To mój kawałek sieci. Twórczo go zagospodaruję.

Zdjęcie z mojej podróży po Indiach, o której kiedyś wam opowiem.